Τα μικρά γλυκά αθώα κουταβάκια μας

Για να μπορέσουμε να πάρουμε απαντήσεις για τη συμπεριφορά των κουταβιών(κουτάβια εννοούμε τουλάχιστον εώς 10 μηνών μπορεί και παραπάνω)θα πρέπει να έχουμε σαν οδηγό το φυσικό τρόπο ζωής των σκύλων.

Όπως όλοι γνωρίζουμε τα σκυλιά είναι αγελαία ζώα με μια αυστηρή ιεραρχία να διέπει τις αγέλες τους. Προκειμένου να καλύψουν αυτή την ανάγκη τους(pack instict) έχουν κληρονομήσει συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Από τις πρώτες μέρες της ζωής τους τα κουτάβια δαγκώνονται μεταξύ τους χρησιμοποιούν το σώμα τους σπρώχνωντας τα αδέλφια τους τοποθετούν το κεφάλι τους ή τα μπροστινά τους πόδια στη πλάτη των άλλων και αρκετές ακόμη συμπεριφορές ώστε να διαπιστώσουν τη θέση τους μέσα στην αγέλη.

Αυτό που γίνεται περισσότερο αντιληπτό από εμάς(όταν έρθουν στην ανθρώπινη αγέλη) είναι το δάγκωμα.Όσο δυνατότερα δαγκώσει ένα κουτάβι τόσο υψηλότερη θέση καταλαμβάνει στην αγέλη.Για αυτό το λόγο τα πρώτα δαγκώματα που δεχόμαστε είναι ήπια και με το καιρό όλο και δυναμώνουν.

'Ολο αυτό έχει τη μορφή παιχνιδιού όχι όμως τόσο αθώου μιας που έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι επιβολής και κυριαρχίας. Όσο πιο χαλαρή στάση κρατάμε απέναντι στο σκύλο μας τόσο εντονότερες θα είναι οι προσπάθειές του.

Επίσης τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δεν μπορούμε πάντα να κατευθύνουμε τα δαγκώματα του σκύλου μας στα παιχνίδια του.Και βέβαια αποτελεί δικαιολογία απο μέρους μας ότι η συμπεριφορά αυτή οφείλεται στην αλλάγή των δοντιών,πρώτον γιατί η συμπεριφορά εξακολουθεί και μετά την αλλαγή και δεύτερον γιατί κατά τη περίοδο της αλλαγής ο σκύλος μας δεν βάζει το στόμα του σε <<σκληρές>> δοκιμασίες συνέπεια των ενοχλήσεων που νοιώθει.

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι δοκιμές δεν γίνονται τυχαία αλλά υπάρχει στρατηγική. Έτσι λοιπόν οι δοκιμές είναι εντονότερες και συχνότερες σε αυτούς που θεωρεί ο σκύλος ότι είναι χαμηλότερα στην αγέλη π.χ παιδιά , γυναίκες και τελευταίοι οι άνδρες (η σειρά δεν είναι απαραίτητα ίδια σε όλες τις οικογένειες)

Το σίγουρο είναι ότι αυτή η δραστηριότητα του σκύλου μας πρέπει να διακόπτεται είτε κατευθύνοντας τα δαγκώματά του αλλού ή όταν αυτό δεν είναι εφικτό μέσω διόρθωσης.

To μικρό ,γλυκό και αθώο κουτάβι μας λοιπόν δεν παραλείπει απο την αρχή της ζωής του να μας υπενθυμίζει ότι είναι σκύλος και παρόλη την αγάπη μας καλά θα κάνουμε κι εμείς να μην το ξεχνάμε.


(συντάχθηκε απο τον αγαπητο φιλο ''Κ'')