Όταν εκπαιδεύουμε ένα σκύλο στην εκκαθάριση ενός κτιρίου και του ζήτάμε να μυρίζει στις ραφές από τις πόρτες ώστε να μας κάνει ενδειξη σε περίπτωση παρεισάκτου πρέπει να’χουμε στο μυαλό μας ότι ο κάθε σκύλος έχει συγκεκριμένο όριο αντοχής (χρόνου) ανίχνευσης (σωστής ανίχνευσης χωρίς να αποσπάται η προσοχή του).Επομένως μέλημά μας είναι να αυξήσουμε αυτόν τον χρόνο το οποίο κυρίως θα επιτευχθεί μ’ένα πρόγραμμα μεταβλητής επιβράβευσης δηλαδή:στην αρχή θα βρίσκει το στόχο κάθε μία ή δύο πόρτες,έπειτα κάθε τρεις,κάθε τεσσερεις και τελικά θα καταλήξουμε σε τυχαία σειρα(δηλ.π.χ. 1,3,6,2,8,5,4,1,5).
Πάνω σ’αυτή τη λογική ,πρέπει να δεχθούμε ότι για να αυξήσουμε τον χρόνο σωστής εκκαθάρισης από πλευράς σκύλου πρέπει να μεριμνήσουμε να αυξήσουμε κάποια στιγμή το μέγεθος του κτιρίου και τον αριθμό των πορτών.Αν δεν το κάνουμε και συνέχεια ο σκύλος εκπαιδεύεται σε μικρά κτίρια τότε όταν θα του ζητηθεί σε πραγματική κατασταση να δουλέψει σε πολύ μεγαλύτερο κτίριο,επειδή θα μεσολαβεί από πόρτα σε πόρτα πολύ μεγάλύτερο χρονικό διάστημα από αυτό που έχει διδαχθεί έχουμε πολλές πιθανότητες να αποφοητευθεί ενδιάμεσα και να’χουμε πιο φτωχό αποτέλεσμα.
Τέλος πρέπει να τονίσουμε τη σημασία λεπτομερούς καταγραφής των συνθηκών και αποτελεσμάτων των εκπαιδευτικών σεναρίων που θα μας επιτρέψει να αποφανθούμε για το επίπεδο του κάθε σκύλου ώστε σε πραγματικά συμβάντα να μην ξεπεράσουμε τα όρια κάποιου σκύλου και βεβαίως αν απαιτείται να χωρίσουμε κάποιο κτίριο σε περισσότερους τομείς και να δουλέψουν περισσότεροι σκύλοι.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment