‘’Blank problems’’(ερευνα χωρίς να υπάρχει ουσία)

(το παρον προηλθε από ελευθερη μεταφραση του beerman.To κειμενο επεσε στα χέρια του αλλα δεν γνωριζει ποιος ειναι ο αρθρογραφος.Οποιοσδηποτε γνωριζει κατι ας μας ενημερωσει για να το προσθεσουμε)


Γιατι βάζουμε ΄΄κενά ΄΄ στα σενάρια;Πότε μπορούμε να τα εισάγουμε;
Που μπορούμε να τα εισάγουμε;

Υπάρχουν δύο απόλυτα αντίθετες θεωρίες πάνω στο ζήτημα αυτό.Η μι α λέει ότι βάζουμε ‘’blank problems’’ για να επιμυκήνουμε το χρόνο ανίχνευσης ώστε να αυξήσουμε την αντοχή του σκύλου.Η άλλη λέει ότι πρεπει να βάλουμε ‘’blank problem’’ αλλά ύστερα πρέπει να αφήσουμε το σκύλο να ηρεμήσει ,(να περάσει κάποια ώρα πριν του ξαναβάλουμε σενάριο ανίχνευσης(είτε κανονικό είτε ‘blank’).Ετσι ο σκύλος διδάσκεται ότι δεν βρίσκει πάντα κάτι όταν κάνει έρευνα.
Σε αρχικά στάδια εκπαίδευσης δεν πρέπει να βάζετε blank problem μετά απ’την πρωτη σωστή ανίχνευση(μιλαμε για μια εκπαιδευτική περιοδο πχ που αποτελειται από τεσσερεις ανιχνευσεις,δηλ.4 σεναρια συνεχόμενα).Προφανώς ούτε να βάζετε blank problem με το που ξεκινάτε την εκπαιδευτική περίοδο(trainin session =κομματι εκπαιδεσης που θα κανω με το σκύλο και θα αποτελειται από τρεις ερευνες πχ μια στο κτιριο,μια σε βαλιτσες κι άλλη μια στο κτιριο).Επειδή ακριβώς είπαμε ότι ος κυλος βρισκεται σε αρχικά σέναρια αν το κανατε αυτό δεν θα΄χε ο σκυλος την αντοχή να επιλύσει το πρόβλημα κι έπειτα να συνεχίσει.Η αποψη αυτή πηγαζει απ’το γεγονος ότι πιστέυω ότι στα αρχικα στάδια εκπαιδευσης πρέπει να υιοθετούμε μια τεχνική ενίσχυσης του σκύλου.Αυτό θα συμβει αν φροντίζουμε να βρίσκει συνέχεια ο σκύλος το επιθυμητο(χωρίς blank που αποτελει ‘απογοήτευση’) κι έτσι θα του αυξήσουμε την επιθυμία αν ανιχνεύει.
Αργότερα περνάμε στη φαση που τοποθετουμε λιγότερες ουσίες (ναρκωτικες ,εκρηκτικες ?) σε μεγαλύτερη απόσταση το οποίο θα επιτρέψει στο σκύλο να διδαχθεί να ανιχνεύει για περισσότερο χρόνο πριν επιβραβευθεί.Σταδιακά αυξάνουμε την απόσταση μεταξύ των ουσιών,φροντίζουμε όμως περιοδικά να επιστρέφουμε σε γρήφορες ανιχνέυσεις(speed trials) ώστε να ενθουσιάζεται περισσότερο ο σκύλος με το αναπάντεχο που δεν το περίμενε.
Αν θέλετε να θυμάστε για το πόσο και ποτε να βαζετε blank problems θυμηθείτε το εξής:αν ο σκύλος εχει προβλημα στις ενδείξεις(δείνει λάθος ενδείξεις)πρεπει οπωσδήποτε συνέχεια να του βάζετε blank problems.Aν δεν εχει τέτοιου είδους προβλημα τότε να του βαζετε blank problems
περιοδικά. Με λίξα λόγια αν σας δίνει λανθασμένες ενδειξεις(‘’λευκές φέρμες΄΄)τότε πρέπει να του βάζετε τουλάχιστον ένα blank problem καθε μέρα ώστε να εξαλείψετε τη λανθασμένη συμπεριφορά.Αν δεν έχετε λανθασμένες ενδείξεις τότε δεν χρειάζεται περισσότερο από ένα blank problem κι αυτό στο δευτερο σεναριο(training session)κι όχι στο πρωτο.Εξ’αλλου ,κατά τη γνώμη μου,ένα blank problem στο πρωτο σεναριο τεχνικα δεν είναι blank problem αλλά είναι απλά μεγαλύτερος χρόνος ανίχνευσης και γι αυτό όταν γράφετε την αναφορά εκπαίδευσης(ημερολογιο εκπαίδευσης) πρέπει να αναφέρετε ότι ο σκύλος έκανε λχ 30 λεπτα να βρει την πρώτη ουσια(στο πρωτο σεναριο) κι όχι να το ορίζετε ως blank problem της εβδομαδας(γιατι αν κανετε κατι τετοιο πιθανον να μην κανετε το blank που επρεπε να κανετε για την προοδο του σκυλου).
Αν μου απαντησετε ότι αισθάνεστε ότι ο δικος σας σκύλος πάει καλύτερα(ανεβαζει επιπεδο) με την ‘’στέρηση της οσμής’’σας συνιστώ απ’τη μεριά μου ότι είναι καλύτερα να εκπαιδεύετε συνεχώς το σκύλο σας για να ανεβάσει τις επιδόσεις του παρά να βάζετε ‘’blank problems’’.

Tα blank problems είναι σημαντικό εργαλείο στην εκπαίδευση αλλά όταν δεν χρησιμοποιούνται στο σωστό χρόνο τότε αντί να κάνουν μεγάλο καλό κάνουν εξίσου μεγάλο κακό.Αυτό που εννοώ είναι ότι το blank problem δεν επιλύει οποιοδήποτε προβλημα προκύψει(δεν είναι το μαγικο φιλτρο για όλα)και επιπλέον λέω ότι ένας σκύλος που αδυνατει να βρει (ανακαλύψει)μια ουσία,χρειάζεται ενθαρρυνση παρά να του βαζουμε ένα blank problem και να τον αποθαρρύνουμε (αφού θα χρειαστεί 30 λεπτα πριν βρει κατι (εννοει προφανως αφου περασουμε στο δευτερο σεναριο?).Η ζημιά που κάνουμε στο σκύλο είναι αντίστοιχη με τη ζημιά που εχει ενας σκυλος που από υπερβολικό ενθουσιασμό δίνει λανθασμένες ενδείξεις.
Για τις λανθασμενες εμδείξεις(πχ λαθος SIT) γενικα θα΄λεγα ότι ένα συλος μπορει να κανει κάτι τέτοιο για διάφορους λόγους (γλωσσα σωματος χειριστή,odor generalization,λαθος τραβηγμα σκυλου,θπερβολικος ενθουσιασμος κτλ)
Τα μυνηματα γλώσσας σώματος του χειριστή μπορούν να διορθωθούν
απ’το χειριστή και τον εκπαιδευτή αφού εξηγήσει ο εκπαιδευτής στο χειριστή τι είναι αυτό που οδηγεί το σκύλο σε λανθασμένη ένδειξη.Είναι παρα πολλά αυτά που μπορούν να κάνουν ένα σκύλο να κάνει λάθος εξαιτιας της γλωσσας σώματος του χειριστή και δεν θα θελα να επεκταθώ.Σε ιδανικές καταστασεις οποιοδήποτε λάθος κι αν κάνει με το σώμα του ο χειριστης δεν θα’πρεπε να επηρεασει το σκύλο και να δωσει λάθος ενδειξη πρακτικά όμως ειναι απίθανο να ισχύει κάτι τετοιο καθώς θα απαιτούσε αμέτρητες ωρες εκπαίδευσης ώστε βαθμιαία να έχουμε εκ των προταίρων εισάγει αμετρητα πιθανά μυνήματα της γλωσσας σωματος του χειριστή(body cues) ελέγχοντας την αντίδραση του σκύλου σε καθένα από αυτά και προχωρόντας στο επόμενο.Επειδη όμως αυτά δεν γίνονται ούτε στις καλυτερες οικογενειες είναι ευκολότερο να επιβλέπουμε το χειριστή και να τον καθοδηγούμε να μην δινει μηνύματα σώματος που επηρεάζουν την αντίδραση(ενδειξη) του σκύλου.
ΣΗΜ: το καλύτερο ‘’blank problem’’ είναι όταν ο χειριστής δεν γνωρίζει πότε έχουμε blank problem κι έτσι οι κινησιολογίες του είναι φυσικές χωρίς να υποδεικνύει στο σκύλο λανθασμένη ανταπόκριση.

Όταν ο σκύλος μυρίζει οποιαδήποτε μυρωδιά(καποια άλλη που΄χουμε πιθανώς βάλει)και νομίζει ότι πρόκειται γιαυτη που ψάχνει(το φαινομενο ονομαζεται ‘’generalization’’=γενικευση)
και τον οδηγει σε λάθος ένδειξη,εκτός απ΄το να πάρουμε το σκύλο απ’την περιοχή και να προσπαθησουμε να μορφοποιήσουμε το σενάριο προς την κατεύθυνση της συσχέτισης της μυρωδιάς,θα μπορούσαμε κατά τη γνωμη μου απλά να ενήμερωσουμε το χειριστη πού ακριβώς βρίσκεται η ουσία κάθε φορά ώστε να μην επιτρέπει στο σκύλο λάθος ενδείξεις ξανά.

ΣΗΜ:ΚΟΥΡΑΣΗ:Αυτό είναι αποκλειστικά στην ευθύνη του εκπαιδευτή και του χειριστή να μπορούν να αντιληφθούν τα όρια του σκύλου κι αν χρειαστει να σταματήσουν το σενάριο τελείως ή να κάνουν ένα διάλειμα και να ξεκινήσουν αργότερα την επίλυση του προβλήματος ανιχνευσης που αφήσαν.Να θυμάστε πάντως ότι το σκυλί σε ιδανικές περιπτώσεις(συνθηκες) ανιχνεύει με συνέπεια ως 90 λεπτα.

Να θυμάστε ότι η πρώτη ανίχνευση(σενάριο)της ημέρας πρέπει να’ναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια(και τα υπόλοιπα να μειώνονται σε χρόνο) γιατί αλλιώς το σκυλί θα΄χει πρόβλημα αντοχής.Εάν πριν την ανίχνεση έχετε εισάγει βασική υπακοή τότε ο χρόνος που μπορεί να ανιχνέυσει ο σκύλος μειώνεται αρκετά.
Άλλο ένα προβλημα που συναντάμε όταν έχουμε χρήση βασικής υπακοής πριν την ανίχνευση είναι ότι δημιουργείται σχέση εξάρτησης του σκύλου με τον χειριστή(focus στον χειριστή) γι αυτό και πρέπει να αποφευφεται η βασικη υπακοή.Η αυστηρή πειθαρχία που ‘’αιωρείται’’ κρατά ‘’κολλημένο’’ το σκύλο στο χειριστή(πολλές φορές και κοντά σ’αυτόν)και δεν τον αφήνει να εστιάσει στην ανίχνευση.Απ’την άλλη όμως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η βασική υπακοή επηρεάζει θετικά την εκπαίδευση καθώς έχουμε το σκύλο από απόσταση και δεν προσπερνά τα δυσκόλα σημεια αφού όπως είπαμε περιμένει το χειριστή του(λογω της εξαρτησης της υπακοης εννοώ),στεκεται στο δυσκολο σημειό και αναμενει την πιθανη επιβράβευση που έχει μαθει ότι έρχεται από εκεί(καλό είναι να τονίσουμε στο σημείο αυτό ότι ο βοηθός που πετάει λχ το μπαλακι της επιβράβευσης ΔΕΝ πρέπει να ρχετε πολύ κοντα στο χειριστή ώστε ο σκύλος να δινει ενδειξη προς την πηγη αφού από εκεί αναμένει την επιβράβευση.Σε άλλη περιπτωση θα δινει ενδειξη προς το χειριστή και τον βοηθό και δεν μπορεί κανείς να αντιληφθεί που ακριβώς βρίσκεται η πηγη της οσμής.


Ένα τράβηγμα προς τα πίσω είναι ένας τρόπος για να δούμε πότε ο σκύλος δίνει λανθασμένη ένδειξη αλλά το πότε θα το χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται απ’τις ενέργειες του σκύλου,απ’το πόσο υψηλό drive έχει κι από άλλους παράγοντες.Πάντως ο χειριστής πρέπει να’ναι πάντα σε θέση να διαβάσει το σκύλο του και να μπορεί να εκτιμήσει αν αυτός ιχνηλατεί σωστά,αν μυρίζει τη σωστή οσμή ,αν ενεργεί’’κάπως’’ λογω περισπαστικών στοιχείων κτλ.Για να μπορέσεις πάντως να εξαλείψεις τέτοιου είδους συμπεριφορές πρέπει να κάνεις το σκύλο να πιστέψει ότι τις περιμένεις και βεβαίως να μη διασταυρωθουν τα βλεμματα σας αλλά να συνεχισεις αδιάφορος και με πάθος όπως πριν.Μπορείς επισεις ήπια να τραβήξεις προς τα πίσω το σκύλο κι ύστερα να τον ξαναστείλεις.Μπορείς βέβαια να τον επιπλήξεις(τραβηξεις) και πιο δραστικά αλλά αυτό προυποθέτει υψηλό drive και δεν το συνιστώ.Γενικά θα λέγαμε υπάρχουν πολλοί τρόποι να διορθώσεις τη λάθος συμπεριφορά,προσπάθησε να επιλέγεις το σωστό που αρμόζει στην ιδιοσυγκρασία του σκύλου σου.

Ο υπερενθουσιασμός του σκύλου σε καποιες φάσεις της ερευνας πολλοί πιστεύουν ότι έχει γενετικές αιτίες αλλά μάλλον η άποψη αυτή είναι υπερβολική.Επειδή ο χειριστής είναι δυσκολο να διακρίνει από πού πηγάζει αυτή η συμπεριφορά,ο εκπαιδευτής πρέπει να τον βοηθήσει .ΟΤΑΝ υπερενθουσιαστεί ο σκύλος δίνεται οδηγία στο χειριστή να συνεχίσει να κινείται όπως πριν(φυσιολογικά και δραστήρια).Το ιδανικό είναι ο εκπαιδετης να προβλεπει το σκυλο και να δίνει την οδηγία αυτή λιγο πριν συμβεί.
Υπάρχουν κι άλλοι μέθοδοι βεβαίως αλλά αυτοί εξαρτώνται απ’το drive του σκύλου.Οτι παντως και να χρησιμοποιήσετε πρέπει πάντα να φεύγεο σκύλοε κάνοντας επιτωχώς την τελευταία έρευνα χωρίς να του έχειεπιτραπεί το λάθος.Ετσι θα βάλει ο σκύλος καλά στο μυαλό του ότι ο χειριστής δεν ανέχεται τέτοιου είδους συμπεριφορές κι ότι τα κόλπα του δεν πιάνουν(μιλώ για την εσκεμμένη λάθος ένδειξη).

ΣΗΜ:Πολλά σκυλιά που περνάει μεγάλος ενδιάμεσος χρόνος ανίχνευσης ανάμεσα σε δύο κρυμμένες ουσίες τα βλέπουμε να υπερενθουσιάζονται.και να δινουν λαθος ενδειξεις ή άλλες μη επιθυμητές συμπεριφορες.Και σάυτές τις περιπτώσεις συνιστώ να βάζετε ενδιάμεσα το πρώτο ‘’blank problem’’.